آموزش پارتیشن بندی لپ تاپ های جدید در ویندوز ویستا
به نام خدا
اغلب کسانی که لپ تاپ خریداری میکنند ، قصد دارند از هارد دیسک خود استفاده حرفه ای تر بکنند. همه ما میدونیم نوت بوکی که تازه خریداری میکنیم پارتیشن بندی دارد اما فقط 2 درایو. یک پارتیشن به نام RECOVERY که از 6 گیگابایت تا 20 گیگابایت فضای هارد را به خود اختصاص داده و مخفی هست. وظیفه این پارتیشن این هست که یک نسخه genuine و اکتیوشده از ویندوز شما ، درایور های سخت افزاری مورد نیاز، نرم افزارهای جانبی و غیره را در خود دارد. دسترسی به این پارتیشن تقریبا در ویندوز غیر ممکن نیست اما بدلایل امنیتی و همچنین آشنا نبودن کاربران ، این پارتیشن مخفی می باشد و فقط از طریق برنامه های RECOVERY استاندارد خود سیستم قابل دسترسی هست.
اگر به این فضا نیاز دارید پیشنهاد میشه ابتدا یک recover از سیستم با نرم افزارهای خود لپ تاپ بروی یک ویا چند DVD تهیه کنید و بعد با استفاده از نرم افزارهای مدیریت فضای دیسک و یا disk manager ویستا ان را فرمت کنید و یا آن را از حالت hidden خارج کنید.
پارتیشن دیگری هم هست که اغلب تمام فضای باقی مانده را به خود اختصاص داده ... برای مثال در نوت بوک Sony vaio FZ180E/B که هارد آن 200 گیگابایت هست یک پارتیشن 20 گیگابایتی مخفی وجود دارد و 168 گیگابایت هم یک پارتیشن که برنامه ها و ویندوز بروی آن هستند و از آنجا راه اندازی مشوند و فرمت آن هم NTFS می باشد.
البته لازم بذکر هست در بعضی نوت بوک ها 3 پارتشن موجود هستند :
1- پارتیشن ریکاوری ( حاوی ویندوز و درایورها و برنامه های مربوط به آن لپ تاپ بصورت بک اپ یا فشرده)
2- پارتیشن Application و درایورها برای دسترسی مجزا و سریعتر
3- پارتیشن ویندوز (سیستم) یا system partition
اما اغلب ما شاهد وجود دو پارتیشن در نوت بوک های فعلی هستیم.
چگونه از وجود پارتیشن ها مطمئن شویم ؟
در ویندوز ویستا ( و مشابه آن ویندوز XP ) وارد control panel شوید. روی administrator tools (دومین آیکون) کلیک کنید و از پنجره باز شده روی شورکات computer management کلیک کنید تا پنجره مدیریت سیستم باز شود.
در منوی سمت راست پنجره ، در بخش Storage روی زیر شاخه Disk management کلیک کنید. در قسمت زیرین پنجره میتوانید درایوهای خورد را به طور کامل بهمراه مشخصات دقیق ببینید. پارتیشن اصلی ( primary ) با نوار آبی تیره مشخص شده است اما مشاهده میکنید که یک درایور نیست بلکه شما دو و یا سه درایو دارید که یکی از آنها مخفی شده هست و فقط دیگری قابل مشاهده هست.
پارتیشن بندی هارد لپ تاپ
مراحل پارتیشن بندی هارد نوت بوک ها دقیقا همانند PC هست ولی چند نکته ابتدای کار یادآوری میکنیم:
الف- در هنگام پارتیشن بندی به هیچ وجه به پارتیشن های مخفی کاری نداشته باشید. این پارتیشن ها در هر صورت نیاز نوت بوک شما هستند و باعث میشوند برای برگرداندن یک درایور و یا برنامه ، کل سیستم خود را ریکاوری نکنید و بتوانید از طریق دسترسی به پارتیشن توسط نرم افزارهای ریکاوری فقط مشکل مورد نیاز خودتان را حل کنید. پس اگر در هر شرایطی نیاز به فرمت این پارتیشن ها پیدا کردید صرفا جهت افزایش فضای هارد خود، پیشنهاد میشود قبل از هرکاری DVD های Backup از سیستم تهیه کنید.
ب- تا میتوانید از سیستم FAT و FAT32 استفاده نکنید. دلیل علمی خاصی این کار نداره اما به طور تجربی میگم چون تغییر FAT اغلب باعث بوجود آمدن خطاهای سخت افزاری رو کلاسترهای دیسک میشود پیشنهاد میشه از همان اول از FAT NT استفاده کنید.
ج- حداقل برای درایور سیستم خود ( درایور C ) مقدار20 تا 30 درصد هارد خود را اختصاص دهید. اگر سیستم شما 120 گیابایت فضا دارد ، درایو C بعد از پارتیشن بندی باید حداقل 30 گیگابایت فضا داشته باشد.
د- نیازی به فرمت درایور C و درایو سیستم عامل ندارید. چون این کار از طریق ویندوز و بدون از بین رفتن اطلاعات انجام میشود پس نگران اطلاعات موجود خود نباشید اگر برای اولین بار استفاده نمی کنید و اطلاعات مهمی بروی آن دارید.
مراحل انجام کار :
استفاده از قابلیت shrink در disk management ویندوز ویستا
به این مسیر که در بالا ذکر شد بروید :
My computer > Control Panel > Administrator tools > computer management > Disk management
روی پارتیشن C کلیک راست کنید و گزینه shrink volume… را انتخاب کنید. یکم صبر کنید تا فضای هارد شما اسکن شود.
Total size before shrink in MB : در این بخش فضای درایو شما قبل از پارتیشن بندی نشان داده میشود.
Size of available shrink space in MB : یعنی ماکزیمم مقداری که ویندوز میتواند برای پارتیشن بندی در اختیار شما قرار دهد و بستگی به رم و page file های ذخیره شده در هاردتان دارد.
Enter the amount of space to shrink in MB : یعنی مقداری که میخواهید در وحله اول پارتیشن ثانویه Extended از فضایی که در اختیارتان قرار میدهد ساخته شود. بطور پیش فرض مقدار ماکزیمم انتخاب شده است.
Total size after shrink in MB : مقدار فضایی که در پارتیشن مبدا باقی می ماند.
پس از تنظیم مقدار فضایی که میخواهید جداسازی کنید ، روی دکمه Shrink کلیک کنید و پس از مدتی پارتیشن مورد نظر ایجاد می گردد.
در صورت نیاز میتوانید این کار را تکرار کنید و مقدار فضای خام هارد خود رو افزایش دهید.
بسیار خوب؛
اکنون نوبت پارتیشن بندی فضای خام دیسک سخت شما می باشد. این پارتیشن خام با رنگ سبز روشن مشخص شده ، روی آن کلیک راست کنید و گزینه new simple volume… را انتخاب کنیدو روی next کلیک کنید.
در اینجا، قسمت های اول و دوم به ترتیب مربوط به بیشترین فضای موجود برای پارتیشن جدید ساختن و همچنین کمترین مقداری هست که موجود می باشد. در قسمت simple volume size in MB میتوانید مقدار مورد نیاز خود برای پارتیشن دوم ( اولین پارتیشن جدید) انتخاب کنید. این قسمت بستگی به نیاز شما دارد، میتوانید تمام فضای پیش فرض مورد نیاز خود را پارتیشن انتخاب کنید و یا میتوانید بخشی از آن را انتخاب کنید.
در مرحله بعد گزینه اول یعنی Assign the following drive letter را که پیش فرض هست انتخاب کنید. یعنی پارتیشن شما بعد از فرمت تحت این نام در My computer ظاهر میشود. تعجب نکنید! بدلیل وجود پارتیشن مخفی و همچنین تنظیمات نرم افزاری توسط ابزارهای سیستم لپ تاپ شما، نام این درایور از E به بعد ظاهر میشود که البته این امر مهم نیست و شما هم اهمیت ندهید.
در مرحله بعدی ، شما می توانید با انتخاب گزینه پیش فرض پارتیشن خود را به دلخواه فرمت کنید و همچنین File allocation Table یا FAT را انتخاب کنید. این گزینه هم به دلخواه شما می باشد.
در مرحله آخر، حتما گزارش مختصر کارتان را بخوانید و بعد روی finish کلیک کنید و کمی بایستید تا پارتیشن جدید ایجاد شود و در پنجره My computer ظاهر شود.
ذکر چند نکته ضروری است :
1- شما میتوانید از گزینه Extend volume هم برای اضافه کردن فضای خام به یک پارتیشن استفاده کنید که کار سختی نیست اما پیشنهاد میکنم چون امکان Move کردن پارتیشن و اطلاعات آن در storage ویندوز ویستا وجود ندارد و دستتان تقریبا بسته هست، از یک نرم افزار دیگر مانند paragon partition manager برای این کار استفاده کنید
همچنین برای یادگیری بهتر کار با این نرم افزار می توانید از آموزش های فلش و انیمیشنی سایت سازنده استفاده کنید :
Resize System Partition
Resize System Partition for x64 platform
Disk Copy
Backup System Partition
Restore System Partition
Save and burn files from unbootable server
کد:
2- مقدار فضایی که قابلیت shrink میتواند برای شما آماده سازی کند بستگی به مقدار حافظه آزاد رم و همچنین page file ها می باشد. پس اگر میخواهید این فضا را افزایش دهید دو کار میتوانید بکنید :
- استفاده از نرم افزارهای بسیار پیشرفته مدیریت هارد دیسک که عملیات جابجایی پارتیشن سیستم عامل و resize آن را در محیط قبل از لود شدن ویندوز انجام میدهد و در هنگامی هست که page file ها وجود ندارند یا مینیمم مقدار خود هستند. یکی از این نرم افزارها paragon partition manager 8.5 pro هست که با نسخه جدید آن ویستا سازگاری داره و به دلیل وجود محیط گرافیکی آن، کار با آنها حتی برای مبتدیان نیز بسیار آسان و لذت بخش هست.... همچنین نرم افزار Acronis Disk manager هم ریلیز شده که هر دوی این نرم افزار ها را میتوانید با ابزار ویژه خودشان یا تهیه دیسک بوت به راحتی و بدون هیچ محدودیتی در محیط system non OS یا boot اجرا کنید
- محدود کردن فضای page file ها تا حد صفر توسط خود ویندوز. برای این کار وارد بخش زیر شوید:
Control Panel > Performance Information & Tools
در کنار پنجره سمت چپ، روی گزینه آخر یعنی Advanced tools کلیک کنید. در پنجره ابزارها ، گزینه پنجم یعنی Adjust the appearance and performance of windows را انتحاب کنید. در پنجره Performance option بروی صفحه Advanced بروید. در قسمت Virtual memory روی دکمه change… کلیک کنید.
تیک automatically manage را بردارید. و گزینه No paging file را انتخاب و روی دکمه set کلیک کنید. پس از تایید پیام اخطار ویندوز رو ok کلیک کنید تا سیستم پس از یک ری استارت، آماده انجام عملیات shrink شود. همچنین میتوانید برای جلوگیری از صفر کردن فضای page file ها و اشغال نشدن حافظه رم با انتخاب ماکزیمم و مینیم آن برای مثال بین 300 تا 600 مگابایت مناسب هست، تنظیم کنید و دکمه set هم فشار دهید.
3- برای جلوگیری از هر خطای احتمالی و lost شدن پارتیشن، ابتدا هارد خود را کاملا ویروس اسکن کنید چون این کار توسط ویندوز انجام میشود و بعضی از ویروس ها یا ورم ها مزاحم کار شما هستند. همچنین اسکن عادی دیسک توسط ویندوز برای رفع خطاهای کلاسترها پیشنهاد میشود
4- مطلب بسیار مهم : شما در ایجاد پارتیشن های Primary محدودیت دارید و نمی توانید در سیستم عامل بیشتر از 4 پارتیشن Primary ایجاد کنید و با خطا مواجه میشوید ... برای رفع این مشکل باید از نرم افزار Paragon نسخه بوت استفاده کنید و اول پارتیشن Extended را جداسازی و ایجاد کنید از پارتیشن C ... سپس آن پارتیشن را تکه تکه و به درایوهای Logical تبدیل کنید. به آموزش نرم افزار رجوع کنید
برای حل مشکل این محدودیت و توضیحات بیشتر و رفع این مشکل با Acronis Disk Director دوباره توضیح خواهم داد.
موفق باشید.
آشنایی با هارد دیسک
هارد دیسک HDD، که پیش از این به عنوان دیسک گردان ثابت شناخته می شد) یک حافظه دائمی است که بطور دیجیتالی رمزنگاری شده و اطلاعات را روی سطح مغناطیسی دیسک های خود ذخیره می کند.
هارد دیسک ها در ابتدا برای استفاده در کنار کامپیوتر تولید شدند و بعد ها از آن ها در داخل کامپیوتر استفاده شد. با گذشت زمان کاربرد های هارددیسک از حیطه کامپیوتر فراتر رفت .بطوریکه در تجهیزات ضبط تصویر ،پخش صدا ، همچنین در سیستم ها و دوربین های دیجیتال مورد استفاده قرار گرفت . در سال ۲۰۰۵ اولین تلفن های همراه ِ دارای هارد دیسک توسط شرکت های نوکیا و سامسونگ ارائه شد. ایجاد نیاز به حافظه های بزرگ ، قبال اعتماد و مستقل ، منجر به تولید ساختارهایی همچون RAID ،سخت افزار هایی همچون NASحافظه های متصل به شبکه) و سیستم هایی همچون SAN شبکه های ذخیره اطلاعات) شد تا بتوان بطور موثر به حجم بالایی از اطلاعات دسترسی پیدا کرد.
● دیسکهای دایم H.D.D
با گذشت زمان، ظرفیت هارد دیسک ها رشد نمایی داشته است. در کامپوتر های شخصی ابتدایی یک درایو با ظرفیت ۲۰ مگابایت بزرگ به نظر می رسید. در نیمه دوم دهه ۹۰ ،هارد درایو هایی با ظرفیت یک گیگابایت و حتی بزرگتر به بازار آمد. از سال ۲۰۰۶ کوچکترین هارد دیسکی که برای کامپیوتر های خانگی تولید می شود ظرفیتی برابر ۴۰ گیگابایت دارد. اکنون بیشترین ظرفیت در درایو های داخلی ۰/۷۵ ترابایت(۷۵۰ گیگابایت) و در درایو های خارجی با استفاده ازچند درایو داخلی از یک ترابایت نیز فراتر میرود.
این درایو های داخلی ظرفیت ذخیره سازی خود را با استفاده از شیوه ضبط ستونی افزایش داده اند.
● آشنایی با تکنولوژی هارد دیسک Hard Disk Drive
هارد درایو ها با تحت میدان قرار دادنِ یکسری مواد مغناطیسی اطلاعات را درخود ضبط می کنند. و با تشخیص مغناطیس شدگی آن ماده اطلاعات را از روی آن می خوانند. طرح کلی یک هارد دیسک تشکیل شده از یک مخروط که یک یا چند صفحه مسطح و گرد را نگه می دارد ،اطلاعات بر روی این صفحات ذخیره می شوند. این صفحه ها از یک ماده غیر مغناطیسی( اغلب شیشه یا آلومینیوم) ساخته می شوند و با یک لایه نازک از مواد مغناطیسی روکش می شوند. در درایو های قدیمی از تری اکسید آهن به عنوان ماده مغناطیسی استفاده می شد اما امروزه از آلیاژهای کبالت پایه استفاده می کنند.
صفحات با سرعت های بالا به گردش در می آیند.اطلاعات در حین چرخش صفحات بر ری آنها نوشته می شوند.این کار توسط مکانیزمی با نامِ: هد خواندن/ نوشتن انجام می شود. این هد با فاصله بسیار کم بالای سطح مغناطیسی حرکت می کند. از این وسیله برای تشخیص و تغییر در وضعیت مغناطیس شدگیِ ماده زیر آن استفاده می شود. به ازای هر صفحه مغناطیسی بر روی مخروط ، یک هد وجود دارد که همه آنها بر روی یک بازوی مشترک سوار شده اند. همینطور که صفحات دوران می کنند یک بازوی محرک، هد ها را (به آرامی و با حرکت شعاعی ) روی یک مسیر قوس دار، بر روی صفحات به حرکت در می آورد.با اینکار به هر هد اجازه داده می شود که تقریبا به تمام سطح صفحهء در حال دوران دسترسی پیدا کندد.
سطح مغناطیسی هر صفحه به تعداد زیادی محدوده های کوچک مغناطیسی تقسیم می شود. (اندازه این محدوده ها در حد میکرون می باشد). هر کدام از این محدوده ها برای رمزنگاری یک واحد باینری اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرند.در هارد درایو های امروزی ، هر یک از این محدوده های مغناطیسی از چند صد دانه مغناطیسی تشکیل شده اند. هر محدده مغناطیسی ، یک دوقطبی مغناطیسی را تشکیل می دهد که این دو قطبی ها یک حوزه مغناطیسی متمرکز را در نزدیکی خود ایجاد می کنند.
یک هد نوشتن، با ایجاد میدان مغناطیسی قوی در نزدیکی محدوده های مغناطیسی ، آن را تحت اثر خود قرار داده مغناطیس می کند. در هارد دیسک های اولیه برای خواندن اطلاعات از همان القاء کننده ای استفاده می شد که موقع نوشتن مورد استفاده قرار گرفته بود. اما با تکنولوژی جدید هد مخصوص نوشتن و هد مخصوص خواندن از هم جدا شده اند ، با این وجود هر دوی آنها روی یک بازوی محرک قرار دارند.
اغلب هارد درایو ها دارای یک پوشش محکم و کیپ هستند که از محتویات درایو در برابر جمع شدگی ،گرد و غبار و دیگر عوامل آلودگی محافظت می کند. هد خواندن / نوشتنِ هارد درایو بالای صفحات مغناطیسی و بر روی یک بالشتک هوا که ضخامتی در حد چند نانومتر دارد حرکت می کند. بنابراین سطوح صفحات و محتویات داخلی درایو باید پاک نگه داشته شوند تا با توجه به فاصله نانومتری بین صفحات و هد ،از صدمات ناشی از اثر انگشت ، غبار، مو، ذرات دود و غیره جلوگیری شود.
استفاده از صفحات صلب همچنین کیپ و عایق کردن هارد دیسک ، تولرانس بهتری را نسبت به فلاپی دیسک فراهم میکند.بنابراین هارد دیسک ها در مقایسه با فلاپی دیسک ها مقدار بیشتری اطلاعات را می توانند در خود ذخیره کنند. همچنین قابلیت دسترسی و انتقال اطلاعات در هارد دیسک ها سریع تر می باشد. در سال ۲۰۰۶ یک هارد دیسک باید بتواند بین ۸۰ تا ۷۵۰ مگابایت اطلاعات را در خود جای دهد، با سرعتی بین ۷۲۰۰ تا ۱۰۰۰۰ درو در دقیقه بچرخد و سرعت انتقال ترتیبی اطلاعات در آن باید بیشتر از ۵۰ مگابایت در هر ثانیه باشد. سریع ترین هارد درایوهای مربوط به سرور ها و ایستگاه های کاری با سرعتی معادل ۱۵۰۰۰ دور در دقیقه می چرخند و سرعت انتقال ترتیبی اطلاعات در آنها بالغ بر ۸۰مگابایت در هر ثانیه می باشد. هارد دیسک ها ی مربوط به نوت بوک ها که از نظر فیزیکی کوچکتر از نمونه های خانگی هستند، معمولا دارای سرعت و ظرفیت پایین تری میباشند. اغلب این هارد دیسک ها با سرعتی در حدود ۴۲۰۰ دور در دقیقه می چرخند. البته لازم به ذکر است که جدید ترین انواع این دسته هارددیسک ها دارای سرعتی معادل ۷۲۰۰ دور در دقیقه می باشند.
● تاریخچه دیسک دایم ؛ هارد دیسک Hard Disk Drive
برای سالها ، هارد دیسک ها تجهیزات بزرگ و سنگین بودند و به دلیل بزرگی ، سنگینی ، حساسیت بالا و مصرف زیاد انرژی ، بیشتر برای محیط های حفاظت شدهء یک مرکز اطلاعات یا دفاتر بزرگ مناسب بودند تا محیط های خشن و ناملایم صنعتی ،خانه ها یا دفاتر کوچک .
تا قبل از دهه ۸۰ میلادی اغلب هارد دیسک ها صفحات ۸ اینچی (۲۰ سانتی) یا ۱۴ اینچی( ۳۵) سانتی داشتند. و برای نگه داری آنها نیاز به فضای زیادی بود.( مخصوصا درایو های بزرگ قابل حمل و نقل (قابل نصب و برداشت) که به خاطر بزرگی به ماشین های لباسشویی معروف بودند). این گونه هارد درایو ها به علت داشتن موتور های بزرگ، به منبع تغذیه سه فاز و آمپراژ بالا نیاز داشتند. به همین دلیل تا سال ۱۹۸۰ برای میکروکامپیوتر ها از هارد دیسک استفاده نمی شد. تا اینکه در این سال شرکت seagate tecnology اولین هارد درایو ۵/۲۵ خود را با ظرفیت ۵ مگابایت تحت عنوان ST-۵۰۶ به بازار ارائه کرد. در واقع تا آن زمان کامپیوتر های شخصی اولیه IBM یعنی IBM۵۱۵۰ مجهز به هارد دیسک نبودند.
در اوایل دهه ۸۰ اغلب هارد دیسک های مربوط به میکرو کامپیوتر ها با نام تولید کننده خود به فروش نمی رسیدند بلکه به وسیله OEM ها به عنوان بخشی از یک مجموعه بزرگتر (مانند Corvus Disk System یا Apple proFile) فروخته می شدند. کامپیوتر های نوع IBM PC/XT دارای هارد دیسک داخلی بودند و این باعث ایجاد تمایل عمومی به خرید درایو های خام (از طریق پست) و نصب مستقیم آنها در داخل سیستم شد. سازندگان هارد دیسک شروع به بازاریابی کردندو بالاخره طولی نکشید که در اواسط دهه ۹۰ هارد دیسکها در قفسه مغازه های خرده فروش نیز قرار گرفتند.
هارد درایو های داخلی کم کم به یک گزینه رایج در کامپیوتر های PC تبدیل شدند و هارد درایو های خارجی محبوبیت خود را برای مدتها مخصوصا در بین انواع Apple Macintosh و انواع مشابه آن حفظ کردند. تمامی کامپیوتر های ساخت Mac بین سال های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۸ یک پورت SCSI در پشت خود داشتند که جداسازی خارجی را آسان می ساخت . به دلیل شرایط موجود، هارد درایو های خارجیSCSI تنها گزینه منطقی به نظر می رسیدند.
هارد درایو های خارجیSCSI همچنین در میکرو کامپیوتر های قدیمی تر مانند سری Apple II به کار می رفتند، همچنین از آنها حتی امروزه بطور گسترده ای در سرور ها استفاده می شود. ظهور رابط های پرسرعت خارجی مانند USB و Fire Wire در اواخر دهه ۹۰ ، به کاربرد درایو های خارجی در بین کاربران جانی دوباره داد.به طور اخص کاربرانی که حجم بالایی از اطلاعات را بین دو یا چند محل جا به جا می کردند از این سیستم استقبال کردند. امروزه اغلب تولید کننده گان هارد دیسک ، دیسک های خود را به صورت خارجی نیز می سازند.
منبع: شبکه فناوری اطلاعات ایران
هارد به هارد کردن
جهت اجرای این آموزش باید کمی حرفه ای باشید و حواستان را جمع کنید.
رایانه ها معمولا دارای یک هارد دیسک هستند . برای اولین قدم بهتر است که پارتیشن های هارد دیسک خودتان را نامگذاری کنید.
برای این کار به My Computer رفته و روی یک پارتیشن کلیک راست کنید . گزینه Properties را انتخاب کنید. در پنجره باز شده شما می توانید نام پارتیشن را تغییر دهید. این کار را برای همه پارتیشن ها تکرار کرده و نام آنها را به خاطر بسپارید .
جهت اجرای این آموزش باید کمی حرفه ای باشید و حواستان را جمع کنید.
رایانه ها معمولا دارای یک هارد دیسک هستند . برای اولین قدم بهتر است که پارتیشن های هارد دیسک خودتان را نامگذاری کنید.
برای این کار به My Computer رفته و روی یک پارتیشن کلیک راست کنید . گزینه Properties را انتخاب کنید. در پنجره باز شده شما می توانید نام پارتیشن را تغییر دهید. این کار را برای همه پارتیشن ها تکرار کرده و نام آنها را به خاطر بسپارید .
حالا رایانه تان را خاموش کنید . شما هارددیسکی که می خواهید اطلاعات را از آن کپی کنید در اختیار دارید. به دقت ان را بررسی کنید . همه هارد دیسکها به وسیله یک نوع کابل به مادربورد متصل می شوند . در کنار محل اتصال کابل به هارد دیسک محل اتصال فیش برق یا همان POWER قرار دارد .
اما مهمترین نکته که شما باید به آن دقت کنید جامپرها هستند. معمولا روی بدنه هارد دیسکها نحوه قرار گیری جامپرها توضیح داده شده است.
جامپر یک قطعه ریز است که می توان به وسیله آن تنظیمات یک قطعه سخت افزاری را به صورت فیزیکی تغییر داد.
در جدول موجود روی بدنه هارد دیسک به دنبال وضعیت Slave بگردید. شما باید جامپر هارد دیسک دوم را با توجه به توضیحات این جدول به حالت Slave تغییر بدهید.
حالا در کیس رایانه خاموش را باز کنید . در کیس رایانه تان دنبال هارد خودتان بگردید. مشاهده می کنید که کابلی آن را به مادربرد متصل کرده است .
این کابل معمولا دارای دو جای اتصال می باشد . ممکن است این کابل هم به هارد دیسک شما و هم به سی دی رام متصل باشد .
شما می توانید از طریق همین کابل هارد دیسک دوم را به مادربرد متصل کنید . برای این کار می توانید جای اتصال دوم را از سی دی رام جدا کنید.
به جای آن هارد دیسک را به این قسمت متصل کنید. حالا شما 2 هارد دیسک را از طریق یک کابل به مادربرد رایانه تان متصل کرده اید.
هارد دیسک رایانه شما به عنوان میزبان و هارددیسک دوم به عنوان مهمان به حساب می آید. حالا باید برق مورد نیاز را برای هارد دیسک مهمان تامین کنید. به نوع فیش POWER هارد دیسک دقت کنید . یکی از این نوع فیشها احتمالا در رایانه شما به صورت آزاد وجود دارد .
این کابل ها همگی به سیستم اصلی برق رایانه متصل هستند . یکی از این فیشهای آزاد را به هارد دیسک میمان وصل کنید. حالا باید رایانه تان را روشن کنید .
در صورتی که تمام مراحل را درست انجام داده باشید را یانه شما مثل سابق عمل می کند . ویندوز شما بالا می آید.
اما با رفتن به قسمت My Computer متوجه اضافه شدن پارتیشن های جدید می شوید. پارتیشن های غریبه که نامشان برای شما آشنا نیست همان پارتیشن های هارد دیسک مهمان هستند .
حالا اطلاعاتی را که لازم دارید بین دو هارد دیسک کپی کنید . دقیقا مانند زمانی که روی هارد دیسک خودتان اطلاعات رااز یک پارتیشن به پارتیشن دیگری کپی می کردید .
بعد از تمام شدن کارتان دوباره رایانه تان را خاموش کنید . شما حالا باید همه چیز را به حالت اول برگردانید. هارد دیسک مهمان را با جدا کردن کابل های مادر برد و برق جدا کنید . وضعیت جامپر روی آن را دوباره به حالت اول برگردانید .این حالت روی بدنه هارد دیسک با عنوان Master مشخص شده است .
اگر محل اتصال دوم روی کابل قبلا به سی دی رام متصل بود دوباره آن را به همان وضعیت برگردانید . در کیس را هم کاملا ببندی
کامل ترین مرجع خطاهای مودم( بخش 3)
خطای DUNS 678 و 679 :
678 پاسخی وجود ندارد . 679 . نمی تواند حامل (carrier) را بیابد .
کلیه نسخه های ویندوز :
این خطا رخ می دهد چنانچه : 1 . شماره اشتباهی بگیرید 2 . مشکلی در ISP یا شبکه تلفن شما وجود دارد 3 . قبل از زمان مورد نظر مودم شما قادر به دست دهی (handshake) با مودم راه انداز نمی باشد .4 . برای شنیدن صدای اتصال ، speaker مودم را استفاده نمایید . مطمئن شوید که شماره گیری می نماید و صدای پاسخ مودم راه دور را می شنوید . 5 . با کمک تلفن عادی ، شماره را بگیرید و مطمئن شوید که صدای پاسخ مودم راه دور را می شنوید .6 . مطمئن شوید که # تلفن با کمک DUNS شماره گیری می شود ، modem log را بررسی نمایید . ( چنانچه شماره گیری # صورت نپذیرفت E1 را به تنظیمات دیگر اضافه نمایید این کار می تواند به شما کمک نماید . همچنین به این نکته توجه کنید که شما ممکن است تنظیمات تلفنی خود را داشته باشید آن چنان که رقم فاصله راه دور به طور غیر ارادی به شماره تلفن شما اضافه می گردد) .
اگر دست دهی (handshake) مودم خود را نمی شنوید و خطای 678 در همان زمان پایان صدای دست دهی ظاهر می شود ، شما ممکن است نیاز به از کاراندازی 56k یا افزایش زمان " cancel call if not connected " در گزینه control panel/modems/properties/connection داشته باشید .
خطای DUNS 630 :
پورت بدلیل از کار افتادگی سخت افزار قطع می شود .
خطای 630 : کامپیوتر هیچ پاسخی را از مودم دریافت نکرده است ، نصب بودن مودم را بررسی نمایید و در صورت لزوم ، مودم را بردارید و سپس آن را به حالت اول باز گردانید .
کلیه سیستم ها : این خطا نشان می دهد که مودم قطع می باشد یا به طور نادرست نصب شده است . اگر یک مودم بیرونی را دارید از اتصال سیم و روشن بودن مودم مطمئن شوید . چنانچه از آخرین زمانی که مودم کار کرده است به هم ریختگی های الکتریکی نظیر شوک ، قطع برق و ... صورت گیرد این شکل به وجود می آید و اگر مودم هرگز کار نکرده باشد نصب را دوباره بررسی نمایید و در صورت لزوم ، مودم را در سیستم دیگری امتحان نمایید .
چنانچه مودم شما با فرمانی که آن را پشتیبانی نمی کند یک رشته تنظیمات نادرست را نشان دهد این خطا ممکن است رخ دهد . تنظیمات اضافی ( init string ) دیگر را حذف نمایید . از نصب مودم مطمئن شوید و فایل درست .INF را استفاده نمایید . Modem log را بررسی نمایید تا مشاهده کنید که پاسخی از سوی مودم وجود دارد.
ویندوز 98 / 95 / NT : چنانچه مخابرات خاصی را دارید که ویژگی هایی را نظیر dial-tone مشخص را فراهم می کند از جمله dial-tone منقطع . در زمان مخابره پست صوتی و غیره این خطا نمایش داده می شود . برای درست کردن و تصحیح این مورد ، چند شیوه به کار می رود نظیر استفاده از کاما در شماره گرفته شده یا تغییر انتظار ( wait ) برای زمان dial-tone . مقاله KB Q184086 مایکروسافت را ببینید .
ویندوز 98 : اگر گزینش دسترسی " support Serial Key Devices " برای استفاده درگاه مشابه com نظیر مودم پیکر بندی شود این خطا نمایش داده می شود . مقاله KB Q227995 مایکروسافت را ببینید .
ویندوز 98 : اگر مودم با شناسایی سخت افزار ویندوز 98 بدلیل نصب دستگاههای جدید ، انتقال پورت سری جدید را به کار برد این خطا نمایش داده می شود . در این شرایط ، امکانات اتصال شبکه ای Dial-up را تغییر دهید تا تنظیمات جدید مودم را استفاده نمایید . برنامه ها همچنین در پوشه startup این پیغام خطا را ایجاد می نمایند . شما باید برنامه ها را از روی پوشه startup ، غیر فعال یا حذف نمایید . خطای 630 و گره گشایی مشکلات مودم در ویندوز 98 را در مقاله KB Q190554 مایکروسافت را مشاهده نمایید .
در مورد MS Qutlook98 و Win fax Starter Edition مقاله MS KB 183944 را مشاهده نمایید .
ویندوز 98 و Me : در مورد کامپیوتر ماهواره ای توشیبا و کارت Card Bus pc مقاله MS KB 245132 را ببینید .
خطای DUNS 742 :
سرور راه دور از encryption پشتیبانی نمی کند .
کلیه نسخه های ویندوز : نصب RRAS مایکروسافت ممکن است encryption 128 بیت را غیر فعال کند .
مقاله MS KB را مشاهده نمایید .
همچنین این قسمت را ببینید :
مقاله MS KB ، سرویس گیرنده DUNS 128 بیت ویندوز 95 را نشان می دهد .
این صفحه مایکروسافت ، ارتقای encryption 128 بیت را شناسایی و معرفی خواهد نمود .
خطای DUNS 741 :
کامپیوتر محلی از encryption پشتیبانی نمی نماید .
کلیه نسخه های ویندوز : نصب (Routing and Remote Access Service) RRAS مایکروسافت encryption 128 بیت را غیر فعال می سازد . مقاله MS KB را ببینید .
ویندوز 95 : چنانچه PPTP با نسخه قدیمی تر DUNS به کار رود ، راه حل آن ، گسترش و ارتقای DUNS 1.3 می باشد . مقاله MS KB 191192 را مشاهده نمایید .
همچنین به این قسمت نگاه کنید :
مقاله MS KB ، سرویس گیرنده DUNS 128 بیت ویندوز 95 را نشان می دهد . این صفحه مایکروسافت ارتقاء و گسترش encryption 128 بیت را نشان و معرفی خواهد نمود .
خطای DUNS 720 :
هیچ کدام از پروتکل های کنترل PPP پیکر بندی نشده اند .
کلیه سیستم عامل ها : چنانچه تنظیمات شبکه dial-up خود را پیکر بندی نکرده اید تا از یک پروتکل پشتیبانی شده توسط ISP یا سیستم مورد تماس خود استفاده نماید ، این خطا نمایش داده می شود . جدول Server Types ، dial-up connectoid خود را امتحان کنید . اغلب ISP ها ، از پروتکل TCP یا IP استفاده می نمایند و بقیه نباید امتحان شوند . در اینجا یک صفحه محافظ نوارگردان connectoid ویندوز 95 وجود دارد . همچنین گزینش dial-up server را بررسی نمایید .
اگر چه برخی از آنها ممکن است SLIP یا CSLIP را پشتیبانی نمایند ولی برای اکثر ISP ها ، این مورد PPP خواهد بود .
چنانچه TCP یا IP را بعنوان یک پروتکل برگزیده اید و این مورد توسط سیستم مورد تماس شما ، پشتیبانی نمی شود ، شما ممکن است این خطا را دریافت نمایید ( بعنوان مثال ، یک سرور دستیابی راه دور برای NetBEUI پیکر بندی می شود ) .
برای حل این مشکل Server Types ، connectoid ، DUNS را پیکر بندی نمایید تا با پروتکل نصب شده بر روی سرور راه دور برابری ( match ) نماید .
چنانچه به سروری متصل هستید که به encryption 128 بیت نیاز دارد و سیستم شما encryption 128 بیت رانصب نکرده است شما ممکن است با این خطا مواجه شوید . این صفحه از مایکروسافت ارتقای encryption 128 بیت را نشان خواهد داد . همچنین مقاله MS KB را مشاهده کنید : نصب RRAS ، encryption 128 بیت را غیر فعال می کند .
نصب TCP/IP یا شبکه dial-up ممکن است صورت نپذیرد . برای TCP یا IP متصل به آداپتور dial-up ، control panel/Network را بررسی نمایید .
شما می توانید پروتکل TCP یا IP را حذف و سپس مجددا نصب نمایید . اگر در دستگاه خود ، کارت LAN دارید و از طریق یک مودم به اینترنت دسترسی دارید ، TCP یا IP باید فقط به آداپتور dial-up متصل شوند مگر اینکه TCP یا IP روی LAN خود را استفاده نمایید .
ویندوز NT : چنانچه RAS را فقط به تلفن های دریافت (receive) پیکر بندی نموده اید این خطا نمایش داده می شود .
از طریق controlpanel/Network به جدول Remote Access Service روی Services بروید و صرفا برای dial-out یا dial-out و تلفن های دریافت ، RAS را پیکربندی نمایید . مقاله MS KB را مشاهده نمایید .
ویندوز NT و 2000 : این مقاله نشان می دهد که این خطا ( بعلاوه خطای 611 ) چند علت متفاوت را دارد که از جمله آنها می توان عدم نصب رابط NETBLOS و یا غیر فعال بودن NETBLOS را نام برد .
خطای DUNS 691 :
دسترسی صورت نمی گیرد زیرا کاربر و پسورد روی دامین بی اعتبار می باشد .
در مورد کلیه نسخه های ویندوز : چنانچه نام کاربر و پسورد را اشتباه به کار ببرید این خطا رخ می دهد . فراموش نکنید که اکثر نمونه ها ، پسورد از اهمیت خاصی برخوردار می باشد . پسورد را نخواهید دید بنابراین چنانچه caps lock را بر خلاف شیوه مورد انتظار خود به کار ببرید مشکلی را با حروف بزرگ و کوچک خواهید داشت . چنانچه دستگاه دسترسی سرویس دهنده خدمات شما ، دچار مشکلی شود و یا بر روی اتصال نادرستی باشد این خطا ممکن است اتفاق بیفتد . این مشکل همچنین بدلیل تنظیمات نادرست connectoid ایجاد می گردد .
چنانچه این خطا را روی حساب جدیدی دریافت کردید ممکن است نام کاربر و پسورد را اشتباه وارد کرده باشید . با سرویس دهنده خود آنچه را که برا ی نام کاربر و پسورد خود نیاز دارید به طور دقیق بررسی نمایید . اگر این خطا ادامه یافت سعی کنید بوسیله برنامه HyperTerminal مستقیما متصل به مودم با سرور تماس بگیرید (همچنین using HyperTerminal را مشاهده کنید) . بعد از اتصال به برقراری ارتباط برای نام کاربر شما و سپس پسورد ، تقریبا کلیه سرورها پاسخ خواهند داد . این مورد به شما اجازه خواهد داد تا پاسخ هر خطایی را از سرور مشاهده کنید . چنانچه سرور نام کاربر و پسورد شما را نپذیرفت باید یک جلسه PPP را فراهم نمایید و شما نمی توانید برای دریافت بیشتر آن برنامه HyperTerminal را استفاده نمایید . ممکن است کاراکترهای زایدی را ببینید . چنانچه این مورد اتفاق بیفتد تلفیق نام کاربر و پسورد باید با سیستم شماره گیری (dial-up/Network/System) عملی باشد . چنانچه خطایی را دریافت نمودید با سرویس دهنده خدمات خود تماس بگیرید و به آنها اجازه دهید تا با اطلاعات حساب شما ارتباط برقرار کنند و آن را امتحان نمایند .
چنانجه تنظیمات شبکه ویندوز شما اشتباه باشد این خطا رخ می دهد حتی اگر اسم کاربر و پسورد را درست وارد کرده اید . مطمئن باشید که برقراری ارتباط با شبکه در DUNS connection شما بررسی نمی شود .
در مورد ویندوز 98 : چنانچه از طریق پوشه خدمات online ، کامپیوسرو {سرویس بر خط} را پیکر بندی می نمایید MS KB Q188120 را ببینید .
در مورد ویندوز XP : تنظیمات نادرست connectoid ، مشکلاتی را ایجاد می کند . همچنین MS KB Q310431 و Q314445 را مشاهده کنید .
در مورد ویندوز 2000 : به خاطر تنظیمات غلط connectoid ، مشکلاتی بوجود آمده است . همچنین قسمت MS KB Q161986 را ببینید .
خطای DUNS 676 :
خط اشغال می باشد .
کلیه نسخه های ویندوز :
این خطا رخ می دهد چنانچه : 1 – شماره اشتباهی بگیرید . 2 – مشکلی در ISP شما یا در شبکه وجود داشته باشد .3 – شما از پست صوتی و یا از سایر خصوصیت های تماس مشتری برخوردارید که صدای لکنت آوری ایجاد می نماید .4 – تنظیمات مودم شما باید با تنظیمات مودم کشور مورد نظرتان مناسب باشد به عبارت دیگر شما ، برای مودم خود وشماره ای که تماس می گیرید و یا برای مودمی که از کشور مورد نظرتان پشتبانی نمی کند تنظیمات خاص آن کشور را مشخص نکرده اید . 5 – چنانچه کد انتظار تلفن (call waiting code) در شماره گیری شما غیر فعال باشد و خط تلفن شما از کد انتظار تلفن پشتیبانی نمی کند و چنانچه از زمان انتظار (call waiting) شماره گیری برخوردارید این خطا نمایش داده می شود اما شرکت تلفن شما از غیر فعال بودن کد انتظار تلفن پشتیبانی نمی کند .
تنظیماتی را که برای connection/DUNS به کار می برید بررسی نمایید .
چنانچه از پست صوتی یا سایر ویژگی های تلفن مشتریان برخوردارید که صدای لکنت آمیزی را ایجاد می نماید شما می توانید با غیر فعال کردن تشخیص صدای شماره گیری و صدای اشغال بودن تلفن این مشکل را حل نمایید . × را به تنظیمات دیگر اضافه کنید تا تشخیص صدای شماره گیری و صدای اشغال بودن خط را غیر فعال سازد . 2× را به تنظیمات دیگر اضافه نمایید تا صرفا تشخیص اشغال بودن خط را غیر فعال سازد.
چنانچه مودم شما از کشور شما پشتیبانی نمی نماید غیر فعال کردن تشخیص صدای شماره گیری ( dial-tone) و یا صدای اشغال بودن تلفن ( × در تنظیمات دیگر ) ممکن است نتیجه بخش نباشد ( اما صرفا چنانچه شماره گیری tone و pulse کشور مورد انتخاب با کشور شما سازگار باشد )
از speaker مودم استفاده نمایید تا از برقراری اتصال مطمئن شوید . مطمئن باشید که تماس تلفنی برقرار شده است و شما پیام اشغالی ( signal ) را نمی شنوید .
Modem log را بررسی نمایید تا مشاهده کنید که چه رقمی شماره گیری می شود (چنانچه شماره گیری توسط # صورت نگرفت E1 را به تنظیمات دیگر اضافه نمایید این مورد می تواند به شما کمک نماید.
سعی کنید در شماره گیری از tone به جای pulse استفاده نمایید و مدت زمان tone را افزایش دهید .
ویندوز NT : زمانی که باید خطای 680 ( وصل نبودن خط تلفن ) را دریافت کنید خطای 676 ( اشغال بودن خط ) گزارش می شود این مورد نخستین بار در service pack6 ( SP6 ) بود . MS KB Q239870 را ببینید .
SATA یا Serial ATA چیست؟
یا Serial ATA (Advanced Technology Attachment) نسل بعدی از رابط درایو است. که دنباله روی نسل قبلش Parallel ATA (PATA) بوده است. یک چیزی که در داخل هر کامپیوتری خودنمایی میکند، ۴۰ کابل موازی که به دیسک سخت ، CDROM و دیگر اجزای کنترلی متصل شده است. PATA استاندارد و خوب کار میکند. اما همچنین اشکالاتی نیز دارد.
طول کابلها حداکثر ۱۸ اینچ( ۴۶ سانتیمتر) و از نظر اتصال دادن مشکل بوده و همچنین مانع عبور هوا در کیس میشود در مواقعی که فن دچار مشکل میشود. کابلها از نوع دایره ای شکل نیز موجود می باشد. بعضی از درایوهای حرفه ای PATA (Ultra ATA/۱۳۳) نرخ انتقال اطلاعات حداکثر تا ۱۳۳ Mbps را دارند.
با بهبود پیدا کردن سرعت CPU ها ، RAM و گذرگاههای سیستم ، طراحان متوجه شدند که PATA به زودی با آمدن درایوهای پیشرفته با بازده بالا در معماری سیستم در تنگاه قرار خواهد گرفت.
● ورود SATA
چند ویژگی ممتاز نسبت یه پیشینیان خود دارد.کابلها بسیار باریک با اتصالات ۷ پایه ای. طولشان تا ۳ فوت(۱ متر) هم می تواند برسد، و به راحتی جمع می شوند. که اجازه میدهند که فضای زیادی در داخل کیس خود داشته باشید. همچنین SATA مصرف برق کم تا ۲۵۰ میلی ولت در مقایسه با PATA که نیاز به ۵ ولت دارد. و همچنین ولتاژ هسته ریزپردازنده(chip) کاهش یافته است.
این صحبتها درباره خوبی های Sata می باشد. Serial ATA نیاز به تنظیمات Master/Slave و جامپرهای درایو ندارد. نصب بسیار ساده شده است. و تکنولوژی این امکان را داده است که یکی را انتخاب کنید ، به این معنا که شما میتوانید درایو را اضافه و کم کنید در زمانی که کامپیوتر در هرحالتی که کار است. بیشترین آینده امید دهنده Serial ATA حذف کردن انتقال انتقال توسط PATA می میکند. اولین نسل حداکثر نرخ انتقال تا ۱۵۰ Mbps داشت. و SATA II تا ۳۰۰ Mbps. یک نسخه تا سال ۲۰۰۸ بیش از ۶۰۰ Mbps سرعت خواهد داشت.
با مقدمه ای که در مورد نرخ انتقال داده گفته شد. سرعت Ultra ATA/۱۳۳ دیگر جایی ندارد. با عملکرد گسترده در دنیای واقعی نسل اول بی اهمیت بود. اگر چه از نظر قیمت با درایوهای PATA هم قیمت بود. رفتن به یک تکنولوژی جدید یک انتخاب خوب در هنگام ارتقاء ، جمع کردن یا خرید یک سیستم جدید می باشد.مادربردها با مجتمع کردن رابط SATA و PATA امکان گسترده ای برای استفاده از هر دو را به وجود آوردند.
و محدودیتی در استفاده در سیستمهای مشابه نداشتند. همچنین Serial ATA یک انتخاب خوب برای RAID و سرانجام تعیین شده برای جانشینی PATA می باشد. برای سیستمهای قدیمی تر. قسمت سومی به نام کنترلگر SATA می
توانست در هر گذرگاهPCI قرار بگیرد ، تا شما بتوانید یک درایو SATA خریداری نمایید.( درگاه موازی درایو Ultra ATA همچنین می تواند مستقیما رابط PATA به SATA باشد . این رابط میتواند اطلاعات را از موازی به سریال ترجمه نماید.)
اگر در حین ارتقاء مادربردی بخرید که SATA داشته باشد. به شما اجازه میدهد در آینده به راحتی از درایوهای SATA استفاده نمایید. در حالی که شما اکنون از یک درایو ATA معمولی استفاده می کنید.توجه : هنگام استفاده از دستگاههای قسمت سوم یا رابط ها یکی را انتخاب کنید